Litoslav

Nie żebym jakoś mocno śledził to całe NBA, poszczególnych spotkań w najlepszej lidze koszykarskiej świata w ogóle nie oglądam, coś tam jednak się interesuję i ogarniam na tyle, aby wiedzieć, kto zmierzył się w finałach tegorocznych play-offów. Byłem za Lakersami, bo znacznie bardziej wolę Bryanta i Artesta od Allena, Garnetta, Pierce'a i Rondo z Boston Celtics (no i przecież sam Shaq długo bawił w Kalifornii). W każdym razie, moje życzenie się spełniło - we wczoraj rozegranym meczu nr 7 górą byli koszykarze z Los Angeles, co dało im tytuł mistrzowski.

Pozostając przy temacie "basketballingu":

Tak się ostatnio zastanawiałem, ile - tak naprawdę - powstało tracków "koszykarskich", napisanych przez rodzimych artystów. Piłka nożna w kraju znacznie popularniejsza, a i na jej temat piosenek wielu nie ma (jasne, zdarzają się, ale nie mówimy tu o ogromnych liczbach). Basket do swoich utworów pakują u nas właściwie tylko raperzy (nic dziwnego), ale są to zazwyczaj krótkie wstawki, jak chociażby w "Zbyt Wiele" duetu Little & DJ Chwiał ("Spójrz na to, co działo się w NBA w Stanach / Kiedy wszyscy szukali nowego Jordana / Miał nim być Kobe, Vince i LeBron James / Ale go nie zastąpi nawet Dwayne Wade") bądź pojedyncze zwrotki, vide W.E.N.A. w "Jeden Raz" z "Dużych Rzeczy".

Był jednak taki numer. W całości o koszu. Właściwie o koszykarzu. W dodatku z morałem, który można przenieść na życie codzienne każdego szarego człowieczka. Ponadto humor, sarkazm i wada wymowy, tu obrócona w atut, patent doskonale wykorzystany ("Karl był czarnuchem, który zbierał / A ja białasem, który sczerniał").

*tadam* *fanfary* *tadam*

Poznajcie Karla Malone'a - niegdyś zajebistego grajka, bez mistrzowskiego pierścienia na palcu. Więcej powie o nim Afrojax, oddaję mu głos: