Uczę się nowych słów. Ponoć "ukrop" to taki najsroższy z upałów (że niby tak się mówi), choć słownik języka polskiego wskazuje raczej, iż ukrop to prędzej: wrząca ciecz, wrzątek, war.

Lato już w pełni - kalendarzowo, astronomicznie i pogodowo. Nie tylko lato, ale i wakacje, które dziś oficjalnie się rozpoczęły. Cóż, to chyba idealny czas na to, aby wyluzować się przy letnich numerach. Zatem na dziś przygotowałem 3 utwory, które w jakimś stopniu z czerwcem, lipcem i sierpniem się kojarzą:

Pisałem gdzieś tam, że rapu słucham coraz mniej, na co nakłada się pierdyliard różnych czynników, w tym to, że:

A) nic ciekawego nie wychodzi
B) dostrzegam tzw. "zajebistość" w innych gatunkach muzycznych
C) chodzę do liceum, więc powinienem mieć gramofon, słuchać indie rocka i chodzić na koncerty Marii Peszek (ta opcja specjalnie dla Jacy, "już-nie-gimbusa")

Rap do mnie wrócił, może nie ze zdwojoną siłą, ale wrócił. Duża w tym zasługa tego, że punkt A) stał się ostatnio nieaktualny i to za sprawą - co w moim przypadku zaskakujące i najciekawsze - rapu z USA.

W szkole luz, więc włączył się tzw. tryb podróżniczy. Byłem chwilę w Czechach.

Znacie Noida? Nie? A jego blog? Też nie? No trudno.

Musicie jednak wiedzieć, bo inaczej nie pojmiecie sensu tego wpisu, że ten doskonały producent hip-hopowy 17-letni mieszkaniec Skarżyska-Kamiennej (sformułowanie specjalnie dla Ciebie, Jaco "już-prawie-nie-gimbusie") prowadzi taki cykl nieregularny jak "Samplimagia". O co w nim chodzi? Szczerze mówiąc, dokładnie nie wiem. W każdym razie, rzecz kręci się wokół zabójczych sampli, często wykorzystywanych przez więcej niż jednego beatmakera.

Po co o tym mówię? Bo sam postanowiłem pójść śladami dzielnego Noida. Z tą jednak różnicą, że prawić nie będę o samplu zabójczym, używanym przez producentów stąd, stąd i stąd, a o samplu po prostu.

W sumie, cóż innego mógłbym napisać w dzień wyborów? Agitować za konkretnymi kandydatami nie mogę, bo cisza wyborcza. Zresztą, nawet nie chciałbym tego robić. Mam swoich faworytów. Wiem też, kogo za żadne skarby nie chciałbym widzieć w roli prezydenta. Ostateczną decyzję podejmę pewnie dopiero nad urną.

Nie żebym jakoś mocno śledził to całe NBA, poszczególnych spotkań w najlepszej lidze koszykarskiej świata w ogóle nie oglądam, coś tam jednak się interesuję i ogarniam na tyle, aby wiedzieć, kto zmierzył się w finałach tegorocznych play-offów. Byłem za Lakersami, bo znacznie bardziej wolę Bryanta i Artesta od Allena, Garnetta, Pierce'a i Rondo z Boston Celtics (no i przecież sam Shaq długo bawił w Kalifornii). W każdym razie, moje życzenie się spełniło - we wczoraj rozegranym meczu nr 7 górą byli koszykarze z Los Angeles, co dało im tytuł mistrzowski.

Dziś bez większych wywodów. Numer pochodzi z albumu "Absurd i Nonsens!" z 2007 roku. Wcześniej pojawił się na singlu, gdzie, prócz wersji oryginalnej, znalazły się też remiksy kawałka, autorstwa Me?How?a oraz DJ Twistera. Utwór dedykuję wszystkim, którzy 20 czerwca pójdą na wybory. Podczas głosowania bądźcie uprzejmi mieć wątpliwość!

Kurczę, od 84 lat (chyba) nie oglądałem już żadnego meczu piłkarskiego w całości. Ba, jakoś niezbyt śledzę te wszystkie futbolowe wyniki, transfery, informacje. Cóż, zainteresowanie piłką mocno zanikło. A jednak... Mundial się zaczyna, koledzy i media nakręcają, więc przed TV się wybiorę, pooglądam i poanalizuję.

Lech Kaczyński, czwarty - po Wojciechu Jaruzelskim, Lechu Wałęsie i Aleksandrze Kwaśniewskim - prezydent w dziejach III RP, nie miał łatwego życia. Atakowany był właściwie zewsząd. Doczekał się nawet gróźb w utworze muzycznym. Ich autorem był raper Bartek Huk, lepiej znany jako Hukos. W kawałku "Panie Prezydencie", pochodzącym z wydanej w sierpniu 2007 roku płyty "Ostrze Moich Oskarżeń", zapewniał, że jeszcze "dziś" zabije urzędującą głowę państwa.