Litoslav

Eldo
Zapiski z 1001 nocy
My Music, 2010

4.5

"Bo MC to ten, co bez rąk umie dać ci w ryj"

Takie hasło rzuca Eldo w utworze otwierającym jego najnowszą płytę. Eldo. Raper, który techniczne skillsy wyrabiał rzemieślniczą pracą przez całą karierę, a i tak wciąż jest w tyle za niektórymi nowicjuszami, mającymi takie umiejętności we krwi. Raper, który nie ciska masakrycznych punchline'ów. Raper, który nawet nie ma co się chwalić flow, bo jest ono zwykłe i proste.

Tak. Właśnie on.

Nie będę kłamał, gdy po raz pierwszy usłyszałem ten wers, uśmiechnąłem się z politowaniem, mając na uwadze wszystkie te braki Eldoki. Minęło jednak kilka sekund, jeszcze nie zdążyłem skończyć "Jamu", a już wiedziałem, że autor "Zapisków z 1001 nocy" nie mówił w tej linijce o swoich kolegach po fachu, tylko o sobie. Eldo na bitach Returnersów daje mocno po mordzie.

Ale, ale... To nie jest tak, że warszawski MC nagle zaczął kłaść nacisk na technikę, mocno potrenował i teraz nie ma sobie równych. Właściwie, to Leszek dalej robi swoje, stawiając nie na umiejętności, a przede wszystkim na teksty. Rzeczywistość opisuje w sposób inteligentny i niebanalny, chociażby prawiąc o rapie, apelując w sprawach ważnych i istotnych oraz całkowicie odrzucając medialną papkę. Łączy tu wszystko to, co było najlepsze na jego 4 poprzednich, solowych wydawnictwach. Nie ma tu może tak poetyckich uniesień jak w "Plaży" z "Eternii" lub poszczególnych utworach z "CKCUA", ale czuć mały powrót do klimatu z tych 2 krążków. Faworyci z "Zapisków..."? Co najmniej kilku: singlowe "Pożycz mi płuca", "Relacje", "Nigdy, zawsze, na pewno", "Podaj pilota", "Pamiętniku", "Powinnaś". 6 numerów, każdy o czym innym.

Największa obawa przed premierą - czy Eldo da radę na boom-bapowych bitach Returnersów - okazała się bezzasadna. 2 przeciwieństwa się przyciągnęły - warszawski MC nie ma problemów z okiełznaniem bujających podkładów. A trzeba jeszcze dodać, że produkcje Returnersów są tu naprawdę dobre (wg mnie nawet lepsze i ciekawsze, niż na - wydawać by się mogło - "ważniejszym" projekcie duetu, czyli płycie "Global Takeover 2: Nu World").

Eldo bez rąk umie dać mi w ryj. Nie ze względu na to, jak płynie po bicie i jak klei wielokrotne - wtedy facjata byłaby nienaruszona. Chodzi raczej o to, o czym mówi. A mówi o rzeczach ważnych, rzadko przyziemnych. O rzeczach, o których trudno powiedzieć coś niesztampowego, niebanalnego i wyrazistego. Jemu się udaje. Leszek zmusza do przemyśleń, podkręca wyobraźnie. Właśnie tak bije po twarzy. Bez użycia rąk.

PS Oczywiście "Zapiski z 1001 nocy" to - moim zdaniem - najlepsze hip-hopowe wydawnictwo w Polsce tego roku. Nie tylko dlatego, że nie miało one wielkiej konkurencji (nie pamiętam równie słabego półrocza). Materiał stoi na bardzo wysokim poziomie i miałby szansę na nagrodę za album roku również wtedy, gdyby swoją premierę miał przed 12 miesiącami. Co ciekawe, w moim prywatnym rankingu tegorocznych polskich płyt hip-hopowych na drugim miejscu, za wspólnym krążkiem Eldo i duetu Returners, plasują się inne "Zapiski..." - te autorstwa Dużego Pe i Kixnare'a (co tylko dowodzi tego, że mamy słabe półrocze, bo "Zapiski z Życia na Terytorium Wroga" to płyta dobra i nic więcej).

PS2 No i świetna poligrafia. Dla takiego wydania, warto byłoby wskrzesić pewien cykl z poprzedniego bloga... Spokojnie, nie zrobię tego. ;-)